V. Co mówią badania naukowe? Powikłania cukrzycowe

Wywiad z dr. Bernsteinem cz. 2

Wywiad z Dr. Richard K Bernstein – cz. 2

Jakie są najczęstsze powikłania cukrzycy?

Cóż, wspomniałem już o kilku z nich, ale podam kilka innych przykładów.

Weźmy ślepotę. Ślepota najczęściej występuje u diabetyków poprzez obrzęk plamki żółtej powstały z wypłynięcia płynu z naczyń krwionośnych w pobliżu środka oka (środek oka to miejsce, w którym koncentrujemy się podczas czytania lub patrzenia na przedmiot). Plamka może zostać uszkodzona przez wyciek białek z krwiobiegu do plamki żółtej. Tak więc obrzęk plamki jest jedną z przyczyn powikłań cukrzycowych. I dodam, że widziałem pacjentów z obrzękiem plamki, którzy mieli chronicznie podwyższony poziom cukru we krwi i kiedy po wielu miesiącach unormalizowaliśmy poziom cukru we krwi, obrzęk plamki się cofnął. Zawsze gdy retinolodzy, czyli okuliści leczący siatkówkę, spotykają taki przypadek, nie mogą w to uwierzyć, ponieważ z ich doświadczenia wynika, że ​​obrzęk plamki nie ustępuje. Ale z mojego doświadczenia wynika, że normoglikemia cofa to powikłanie.

Inną przyczyną ślepoty jest retinopatia proliferacyjna. Wiąże się to z proliferacją mikroskopijnych naczyń włosowatych lub naczyń krwionośnych w siatkówce, które mogą znajdować się w centrum widzenia lub na obrzeżach, mogą znajdować się w dowolnym miejscu siatkówki. Te naczynia są niezwykle delikatne i łatwo można je uszkodzić. Jeden z mechanizmów wywołujących uszkodzenie tych proliferacyjnych naczyń obejmuje wpływ komórek reduktazy aldozowej, gdyż komórki te wyściełają zewnętrzną część tych maleńkich naczyń włosowatych – działają jak egzoszkielet (zewnętrzny szkielet). Nazywane są perycytami. Perycyty wystawione na działanie glukozy szybko wchłoną glukozę z krwioobiegu. Jedną z cech charakterystycznych komórek reduktazy aldozowej jest to, że nie wymagają one insuliny do wejścia glukozy. Są to więc pierwsze komórki bombardowane glukozą, gdy poziom cukru we krwi jest podwyższony. Pericyty przeładowane glukozą ostatecznie ulęgają pękaniu. Mechanizm uszkodzania wygląda następująco: najpierw pojawia się glukoza, która jest zamieniana w sorbitol, co z kolei powoduje napływ wody aż w końcu nabrzmiałe od nadmiaru wody perycyty pękają.

Powiedzmy, że mój palec to kapilara. Oto pericyty na całej powierzchni naczyń włosowatych. Jedna z nich pęknie, komórka śródbłonka pod nią rozrośnie się, będzie wyglądać jak mała bańka – mikrotętniak. Te zmiany zauważymy pod powiększającym oftalmoskopem – mały pęcherzyk naczynia krwionośnego. Ta bańka może pęknąć i spowodować uwolnienie krwi do siatkówki. Perycyty wytwarzają czynnik antyproliferacyjny, czyli czynnik, który zapobiega retinopatii proliferacyjnej, więc kiedy tracisz perycyty, organizm nie jest w stanie wytworzyć tego czynnika, a co za tym idzie obszar ten pozwoli na proliferację naczyń włosowatych. Tak dochodzi do retinopatii proliferacyjnej. Podsumowując możesz mieć problemy z naczyniami proliferacyjnymi lub możesz doświadczyć retinopatii z powodu pęknięcia mikrotętniaków. Uważam, że mikrotętniaki są raczej sygnałem ostrzegawczym, ale proliferacja jest znacznie poważniejszym stanem.

Wcześniej wspomniałem o zamrożonym barku. Mamy też coś, co nazywa się zespołem naprężacza powięzi biodrowo-piszczelowej. Pasmo włókien biodrowo-piszczelowych to tkanka łączna, która biegnie od biodra na zewnątrz nogi i łączy się z innym pasmem tkanki, która przechodzi przez całą drogę od połowy uda do kolana. Włókna kolagenowe w tej strukturze mogą ulegać glikacji, powodując ból, a nawet kaleczyć ludzi, tak że nie mogą chodzić. Przypomina mi to inną komplikację zwaną Stopą Charcota, w której dochodzi do utraty czucia bólu w stopach i utraty propriocepcji, czyli zdolności wyczuwania pozycji stawu lub pozycji stopy. Ci ludzie nie czują, jak ich stopy uderzają o ziemię, gdy stawiają kroki. Wysoki poziom cukru we krwi powoduje również utratę kości, więc masz przerzedzenie kości w stopach w połączeniu z wielokrotnym uderzaniem w stopy, a stopy wyglądają jak worek kości. To może być bardzo bolesne, chociaż jeśli masz ciężką neuropatię, możesz jej nie czuć. To nie jest odwracalne, ponieważ kości są już połamane na małe kawałki.

Są infekcje. Podwyższony poziom cukru we krwi wymusza rozwój bakterii, dzięki czemu możesz mieć wszelkiego rodzaju infekcje. Zwykłe i szczególne. Zwykle są bakteryjne, ale mogą też być wirusowe.

Bardzo częste są infekcje jamy ustnej, takie jak infekcje dziąseł, infekcje korzeni nerwowych; w rzeczywistości większość długoterminowych cukrzyków poddaje się zabiegom na zębach, podczas których endodonta niszczy korzeń nerwowy w zębie. U osób z infekcjami endodontycznymi rozwijają się również infekcje kości szczęki sąsiadującej z zębem zwane zapaleniem kości i szpiku. Zapalenie kości i szpiku przypomina mi infekcje stóp występujące po tym, jak podiatra lub członek rodziny usunie modzel ze stopy cukrzyka. Często cukrzycy kupują jedną z tych małych maszyn, które ADA [American Diabetes Association] reklamuje w swoich czasopismach dla pacjentów. Jest to mała maszyna do rozdrabniania modzeli, ewentualnie użyją pumeksu do spiłowania modzeli. Jeśli spiłujesz wystarczająco dużo modzeli, w końcu wpadasz w rutynę i kiedyś popełnisz błąd i zbyt mocno spiłujesz modzel. Skóra w tym miejscu zostanie zainfekowana i ostatecznie rozprzestrzeni się do kości. W samym USA mamy 500 000 amputacji rocznie z powodu tych infekcji. Zwykle nazywa się to chirurgią salami, gdzie najpierw amputowany jest palec u nogi, ale to nie powstrzymuje rozprzestrzeniania się infekcji, a następnie amputuje się przedstopie, a następnie całą stopę. Wtedy może nastąpić amputacja poniżej kolana, a następnie powyżej kolana. Zwykle do czasu amputacji powyżej kolana infekcja mija.

Mógłbym tak opowiadać godzinami, jest tak wiele powikłań cukrzycy i wszystkie są spowodowane podwyższonym poziomem cukru we krwi i w większości przypadków mechanizm leżący u podstaw jest zrozumiały.

Przez wiele lat twierdzono, że u dzieci nie występują powikłania cukrzycowe. U każdego nowego pacjenta w moim gabinecie przeprowadzam dokładne badania. Właśnie badałem młodą kobietę dwa dni temu i miała około 15 różnych powikłań cukrzycowych. Straciła w oczach odruch zwany hippusem. Miała podwójne widzenie w jednym kierunku spojrzenia. Została zdiagnozowana zaledwie dwa miesiące temu, więc miała krótki staż choroby, ale jej poziom cukru we krwi był prawdopodobnie podwyższony przez kilka lat przed diagnozą. Nie były wystarczająco wysokie, aby wywołać kwasicę ketonową, ale były wystarczająco wysokie, aby powoli powodować komplikacje. Miała inne powikłanie zwane miażdżycą Monckeberga, nie będę wchodził w szczegóły, to trochę skomplikowane. Jak powiedziałem miała około 15 komplikacji. Osoby chorujące na cukrzycę od dłuższego czasu zwykle mają podwójne widzenie w wielu kierunkach, czasami we wszystkich 9 kierunkach, które testuję. Nie mają o tym pojęcia, dopóki ich nie zbadam. Nakładam cukrzykowi w trakcie badania czerwony okular na jedno oko i przezroczysty okular na drugie oko i świecę światłem. Jeśli chory jest w stanie odróżnić dwa światła (widzi oddzielne czerwone i białe światło) to wiem, że widzą podwójnie.

Jak powiedziałem, wymienienie wszystkich powikłań które widzę na codzień w moim gabinecie, zajęłoby mi godziny.

cdn.