II. Cukrzyca

Najpierw jest insulinooporność…

Prawidłowy test na obecność cukrzycy to pięciopunktowa krzywa insulinowa Krafta

Ojcem prawidłowej diagnostyki przedcukrzycowej jest Dr J.R. Kraft, który całą swoją karierę naukową poświęcił na badanie metabolizmu węglowodanów, ze szczególnym uwzględnieniem poposiłkowych fluktuacji stężenia insuliny w organizmie. Odkrył on, że pomiar glukozy na czczo jest niewiarygodny przy diagnozowaniu cukrzycy typu II.

Dr Kraft przebadał bowiem poziomy glukozy i insuliny po obciążeniu 100g czystej glukozy u ponad 14,384 osób. U niemal 10 tysięcy pacjentów poziom glukozy był poniżej <100mg/dL , co wskazywałoby na brak cukrzycy, niemniej Dr Kraft poszedl dalej – każdemu pacjentowi kazal siedziec 5 godzin i mierzył odpowiedź insulinową w ciągu 5h od podania glukozy. Pozwoliło mu to wyróżnić 5 modeli wydzielania insuliny. Według jego badań krzywa insulinowa zdrowej osoby powinna wyglądać następująco:

Punkt 0 – insulina na czczo < 10 µIU/ml

Punkt 1 – insulina po 1h – nie więcej niż 5 razy wielkości na czczo, czyli maks. 50 µIU/ml

Punkt 2 – insulina po 2h – nie więcej niż 30 µIU/ml, najlepiej jak wraca w okolice stanu wyjściowego.

Punkt 3 – insulina powinna wrócić do stężenia wyjściowego

Punkt 4 – insulina powinna wrócić do stężenia wyjściowego

Wyniki w 2-giej i 3-ciej godzinie powinny spadać tak, aby ich suma nie dawała więcej niż 60.

Wszystkie odchylenia od tego wzoru oznaczają insulinooporność, czyli cukrzycę.