III. Protokół dr. Bernsteina: podstawy i sztuczki

Kim jest Dr. Richard K. Bernstein

Richard K. Bernstein (ur. 17 czerwca 1934) jest lekarzem i orędownikiem pomagajcej w osiągnięciu prawidłowego poziomu cukru we krwi u diabetyków diety niskowęglowodanowej. Bernstein ma cukrzycę typu 1. Jego prywatna praktyka medyczna w Mamaroneck w stanie Nowy Jork zajmuje się wyłącznie leczeniem cukrzycy i stanu przedcukrzycowego. Jest absolwentem American College of Nutrition , American College of Endocrinology oraz The College of Certified Wound Specialists. Jest autorem sześciu książek o cukrzycy i protokolu normalizacji poziomu cukru we krwi.

Bernstein uczęszczał w 1954 r. do The Franklin School , szkoły przygotowawczej do college’u w Upper West Side na Manhattanie , i ukończył Columbia University z tytułem licencjata w 1955. Pracował jako inżynier ds. zarządzania przemysłem i dyrektor ds. badań, rozwoju i marketingu dla Clay Adams, producenta i dostawcy sprzętu do laboratoriów medycznych. Następnie został dyrektorem ds. planowania korporacyjnego w National Silver Industries, importera i producencta artykułów gospodarstwa domowego.

U Bernsteina cukrzycę typu 1 zdiagnozowano w wieku lat 12 w 1946 roku. W 1969 roku starał się kupic zestaw do badania stężenia glukozy we krwi, lecz w tamtym czasie był on sprzedawany tylko lekarzom, a on był wtedy inżynierem systemowym. Udalo mu sie jednak kupic glukometr firmy Miles Laboratories, ponieważ jego żona była lekarzem (psychiatrą). Inaczej nie udaloby mu sie kupic glukometru na wlasne nazwisko. Stał się pierwszym pacjentem z cukrzycą, który monitorował swój poziom cukru we krwi. Metodą prób i błędów odkrył, że może utrzymać poziom cukru we krwi na normalnym, niecukrzycowym poziomie, jedząc małe posiłki o niskiej zawartości węglowodanów pokryte małymi dawkami insuliny.

Ponieważ nie był lekarzem, wszystkie artykuly Bernsteina na temat jego doświadczeń i osiagniec wysylane do czasopism medycznych celem opublikowania zostały odrzucone, dlatego zapisal sie w wieku 45 lat do Albert Einstein College of Medicine a nastepnie ukończył studia jako endokrynolog i załozyl wlasna praktyke lekarska, gdzie wykorzystuje metody leczenia oparte na własnych doświadczeniach.

Dieta Bernsteina jest ubogoweglowodanowa – całkowicie eliminuje wszystkie cukry proste i skrobie, a inne węglowodany ogranicza do 30 gramów dziennie, podzielonych na 3 małe posiłki (6 g na śniadanie, 12 g na obiad i 12 g na kolację), z przerwami około 4-5 godzin między posiłkami, aby dokładnie monitorowac wplyw kazdego posiłku na stężenia glukozy we krwi. Kolejna czescia jego protokolu sa ćwiczenia fizyczne, z naciskiem na ćwiczenia oporowe budujące mięśnie i w razie potrzeby wspomaganie terapii lekami. W przypadku cukrzyków insulinozależnych zaleca przyjmowanie insuliny w małych dawkach przed każdym posiłkiem, aby dokładnie pokryć ten posiłek. Celem jego protokolu jest symulacja poziomu cukru we krwi osób bez cukrzycy, które według Bernsteina przez większość czasu są bliskie 83 mg/dl lub 4,6 mmol/l. Osiagajac i utrzymujac calodobowo ten cel, komplikacje spowodowane chroniczne wysokim poziomem cukru we krwi ustepuja, chociaż wcześniejsze uszkodzenia nie zawsze da sie wycofać. Dzieki protokolowi dr. Bernsteina cukrzyca jest doskonale kontrolowana, w efekcie czego pacjent jest zdrowy pomimo “nieuleczalnej” choroby.

Uzasadnieniem takiego podejścia jest to, co Bernstein nazywa „zasada malych dawek”. W przypadku CT1 zawsze występuje nieunikniony błąd w przewidywaniu dawki insuliny pokrywającej posiłek. Im posiłek bogatszy w węglowodany, tym błąd ten jest większy – ponieważ proces wchłaniania insuliny to złożony system o nieliniowej dynamice (co uniemożliwia dokładne przewidywanie efektu wstrzyknietej insuliny na glikemie), im wymagana dawka insuliny jest większa, tym wiekszy nieunikniony błąd, stad ograniczenie do małych dawek zarówno insuliny, jak i węglowodanów znacznie zmniejsza ten błąd i sprawia, że ​​kontrola jest bardziej precyzyjna.

Innymi słowy, przyjmowanie małych dawek insuliny, aby pokryć małą dawkę wolno działających węglowodanów, zapobiega nieumyślnym przedawkowaniom insuliny, które moga spowodować niebezpieczne skoki lub załamania się poziomu cukru we krwi. Logika ta rozciąga się rowniez na cukrzyków typu 2, gdyz są oni zależni od nieregularnej produkcji insuliny przez swoj organizm. Kiedy organizm potrzebuje mniejszych dawek insuliny, poprawia się ich zdolność do kontrolowania poziomu cukru we krwi.

Jesli chodzi o weglowodany, to pacjenci Bernsteina jedza warzywa o kolorze bialym lub zielonym rosnace nad ziemia, gdyz takie warzywa zawieraja niewielkie ilosci węglowodanów. Tlusty nabial rowniez jest dozwolony. Zywienie opiera sie na spozywaniu co najmniej 1,2g bialka na kg masy ciala. Nie jest to dieta ketogenna, poniewaz Bernstein kaze mierzyc ketony jedynie przy ostrej hiperglikemii oraz podczas choroby prowadzacej do odwodnienia.

Dr Bernstein twierdzi, że wysoki poziom cukru we krwi jest przyczyną wszystkich powikłań cukrzycowych, a zatem ścisła kontrola poziomu cukru we krwi eliminuje powikłania. Ta teza była początkowo sprzeczna z ustaloną opinią medyczną, ponieważ związek między cukrem a komplikacjami nie został jeszcze jasno ustalony na podstawie badań naukowych. Niemniej od roku 1993 kazde kolejne badania analizujące zależność między poziomem hemoglobiny glikowanej a występowalnoscia chorób potwierdza stanowisko Bernsteina.

American Diabetes Association była początkowo przeciwna diecie ubogowęglowodanowej Bernsteina – zalecała dietę wysokowęglowodanową i niskotłuszczową dla diabetyków. Od niedawna ADA zmieniła swoje stanowisko i dopuszcza dietę niskowęglowodanową jako akceptowalną opcję dla diabetyków. Brytyjski NHS również wprowadził plan niskowęglowodanowy dla diabetyków i osób w stanie przedcukrzycowym.

Zalecenia Bernsteina majace na celu umozliwienie pacjentowi utrzymywania poziomu cukru we krwi jak u zdrowej osoby sa sprzeczne z głównymi wytycznymi ADA, ktore nalega by utrzymywać wysokie docelowe poziomy cukru we krwi na czczo u pacjentów insulinozaleznych ze wzgledu na obawy lekarzy przed ryzykiem wystapienia hipoglikemii, która może być śmiertelna. Ma to sens, poniewaz ryzyko ostrej hipoglikemii u osob przestrzegajacych diety zalecanej przez ADA jest niezwykle wysokie, ponieważ wymaga wysokiego spożycia insuliny. U pacjentow przestrzegajacych zalecen dr Bernsteina hipoglikemia wystepuje, lecz jest o wiele lagodniejsza (male dawki insuliny) i dzieki stosowaniu sie do zalecen protokolu ciagle ryzyko nagłej śmierci nie występuje.

Jest laureatem najwyższego odznaczenia dla cukrzyka – nagrody Joslina za przeżycie 75 lat z cukrzyca typu 1. Tutaj jego przemówienie na okoliczność przyznania mu tego wyróżnienia: https://www.facebook.com/groups/sposob.na.cukrzyce/permalink/3907435872802575/?fs=e&s=cl