
Metyloglioksal i spożycie fruktozy

Tresiba nie działa 42 godzin (zazwyczaj)…

Metyloglioksal i spożycie fruktozy

Tresiba nie działa 42 godzin (zazwyczaj)…
Czy wiesz, że w ścianach naszych naczyń krwionośnych znajdują się mikro-naczynia, które mogą odegrać kluczową rolę w rozwoju chorób serca? To vasa vasorum – małe naczynia odżywiające większe tętnice. W miażdżycy ich nadmierna angiogeneza prowadzi do poważnych problemów!
Co odkryli naukowcy?
Wzrost liczby vasa vasorum zwiększa przepuszczalność naczyń, co ułatwia gromadzenie lipidów i komórek zapalnych w ścianie tętnic.
Nieprawidłowe mikrokrążenie w blaszkach miażdżycowych prowadzi do krwotoków i stanów zapalnych, zwiększając ryzyko zawału serca.
Czynniki takie jak VEGF, HIF-1α i hipoksja stymulują nadmierną angiogenezę vasa vasorum.
Nowe możliwości terapii
Inhibitory angiogenezy (np. anty-VEGF) mogą ograniczyć rozwój nieprawidłowych naczyń.
Stabilizacja mikrokrążenia i regulacja czynników zapalnych może pomóc w zapobieganiu powikłaniom miażdżycy.
To przełomowe spojrzenie na miażdżycę – zamiast tylko skupiać się na blaszkach cholesterolowych, może warto celować w mikrokrążenie naczyń?
Więcej szczegółów w artykule: https://www.frontiersin.org/journals/immunology/articles/10.3389/fimmu.2018.00706/full
A tutaj dla ciekawskich:
Artykuł pt. “Angiogeneza vasa vasorum: kluczowy gracz w inicjacji i progresji miażdżycy oraz potencjalny cel w leczeniu chorób sercowo-naczyniowych” opublikowany w “Frontiers in Immunology” w 2018 roku, analizuje rolę mikrokrążenia w ścianach naczyń krwionośnych (vasa vasorum) w rozwoju miażdżycy. Autorzy sugerują, że nowotworzenie naczyń vasa vasorum oraz zwiększona przepuszczalność śródbłonka odgrywają kluczową rolę w początkowych etapach formowania blaszki miażdżycowej oraz w występowaniu ostrych incydentów sercowo-naczyniowych. Wskazują również, że ukierunkowanie terapii na angiogenezę vasa vasorum może stanowić obiecującą strategię w leczeniu chorób sercowo-naczyniowych.
Streszczenie kluczowych tez artykułu:
1. Wprowadzenie – Rola vasa vasorum w zdrowiu i chorobie
Vasa vasorum to drobne naczynia krwionośne odżywiające ściany większych tętnic i żył. W zdrowych naczyniach są nieliczne i ograniczone do zewnętrznych warstw ściany naczynia. W miażdżycy dochodzi jednak do ich patologicznej proliferacji, co wpływa na progresję choroby.
2. Angiogeneza vasa vasorum a rozwój miażdżycy
- W odpowiedzi na czynniki prozapalne i hipoksję w wewnętrznej błonie naczyń (tunica intima) dochodzi do wzrostu liczby vasa vasorum.
- Nowe, nieprawidłowe naczynia mają słabą strukturę i zwiększoną przepuszczalność, co ułatwia przedostawanie się komórek zapalnych i lipidów do ściany tętnicy.
- Prowadzi to do pogłębiania stanu zapalnego, odkładania lipidów i progresji blaszki miażdżycowej.
3. Mechanizmy molekularne i komórkowe regulujące angiogenezę vasa vasorum
- Czynniki proangiogenne: VEGF (czynnik wzrostu śródbłonka naczyniowego), FGF (czynnik wzrostu fibroblastów) i angiopoetyny.
- Komórki biorące udział w procesie: Śródbłonek, makrofagi, pericyty, komórki mięśni gładkich naczyń.
- Hipoksja jako bodziec angiogenezy: Niedotlenienie aktywuje szlak HIF-1α, stymulując proliferację naczyń.
4. Znaczenie vasa vasorum w powikłaniach miażdżycy
- Pękanie blaszki miażdżycowej często jest związane z dużą gęstością vasa vasorum w jej obrębie.
- Nowotworzone naczynia są kruche i podatne na przerwania, co prowadzi do mikrokrwotoków, zwiększając ryzyko powikłań zakrzepowych i ostrych zespołów wieńcowych.
5. Vasa vasorum jako cel terapeutyczny
- Inhibitory angiogenezy (np. przeciwciała anty-VEGF) mogą ograniczyć patologiczny rozwój vasa vasorum.
- Stabilizacja naczyń krwionośnych poprzez regulację pericytów i czynnika angiopoetyna-1 może zapobiegać ich kruchości.
- Leki przeciwzapalne i antyoksydacyjne mogą zmniejszać stymulację angiogenezy w blaszkach miażdżycowych.
Podsumowanie
Autorzy wskazują, że vasa vasorum pełnią kluczową rolę w inicjacji i progresji miażdżycy, a ich nadmierna angiogeneza przyczynia się do niestabilności blaszki miażdżycowej. Ukierunkowanie terapii na te naczynia może stanowić nową strategię w leczeniu chorób sercowo-naczyniowych, zmniejszając ryzyko zawałów serca i udarów.
Co myślicie o takim podejściu do leczenia chorób serca?