Krytyka

Życie jest sztuka wyborów.

Życie jest sztuka wyborów.

Każdy wybór wiąże się z odrzuceniem/utratą możliwości, których nie wybraliśmy. Decydujemy się na jedna konkretna opcje, ponieważ coś przeważyło na jej korzyść. Każdy z nas się myli przy podejmowaniu decyzji, niemniej życie pokazuje nam ich słuszność (lub brak) przez konsekwencje naszych decyzji. Jesli decydujemy się być ślepi i głusi na konsekwencje naszych decyzji, to nie oznacza to, ze tych konsekwencji nie ma lub ze one nie nastąpią. Po prostu zachowując się w ten a nie inny sposób decydujemy się brać konsekwencje naszych decyzji „wraz z inwentarzem”. Cukrzyk, jak każdy człowiek, może jeść wszystko. Ale nie wszystko mu służy. To, ze cukrzykowi najłatwiej utrzymać glikemię w normie pomiędzy 70 a 95 mg/dl przy pomocy ograniczenia spożycia węglowodanów do 30g tych wolnoprzyswajalnych, wysokoblonnikowych nie jest tajemnica, każdy chory podświadomie to rozumie, a jeśli nawet nie, wystarczy ze spróbuje, żeby się szybko przekonać. Problemem jest brak konsekwencji, inne życiowe priorytety, brak wyobraźni, niszczący tryb życia, toksyczne związki i znajomosci. Żeby moc cieszyć się życiem, trzeba być dojrzałym. Jeśli myślisz jak dziecko (magiczne myślenie, łudzenie się, naiwność, nierealne oczekiwania i wyobrażenia, jak czegos nie widać to tego nie ma, życie w świecie fantazji i iluzji i tak dalej), to życie i świat da ci lekcje dorosłości. Od Ciebie zależy jak szybko i stosunkowo bezbolesnie się jej nauczysz. Acha, można alkoholikowi wynająć mieszkanie nad sklepem monopolowym, można próbować „z grzeczności” i fałszywego współczucia poczęstować go piwem (bo to nie alkohol, bo jedno piwo to nie piwo), ale czy to rzeczywiście jest pomoc dla takiego człowieka?