V. Co mówią badania naukowe? Powikłania cukrzycowe

Wywiad z dr. Bernsteinem cz. 5

Wywiad z Dr. Richard K Bernstein – cz 5

Jeśli ktoś przez dziesięciolecia żył w przewlekłej hiperglikemii (wysoki poziom cukru we krwi), to czy może żywić nadzieję, że normalizacją poziomu cukru we krwi może coś zmienić, czy jednak jest już za późno?

Cóż, jeśli pacjent np. całkiem oślepł, to jest już za późno. Czynność nerek jest oceniana na podstawie klirensu kreatyniny lub współczynnika filtracji kłębuszkowej (GFR), czyli szybkości, z jaką nerki wykonują swoją pracę. Przy GFR poniżej 10, zniszczenie nerek postępuje samoistnie, nerka została nieodwracalnie przeciążona i ulega samozniszczeniu. Pojawiły się artykuły, które twierdzą, że już przy GFR poniżej 30, nerki ulegają samozniszczeniu. Sam prowadzę ludzi z GFR 30, u których utrzymujemy normalny poziom cukru we krwi przez lata i ich GFR powoli spada. Miałem pacjenta, który, jak sądzę, początkowo widział mnie z GFR wynoszącym 30 około 20 lat temu i myślę, że jego GFR wynosi obecnie około 20, więc jeśli masz normalny poziom cukru we krwi, istnieje duża szansa, że ​​możesz spowolnić nawet zaawansowaną chorobę nerek. Niemniej, przy GFR poniżej 15 istnieje duży znak zapytania, jak długo rzeczywiście uda się utrzymać nerki przy życiu.

Co się zaś tyczy powikłań neurologicznych po wielu latach niekontrolowanej cukrzycy lub cukrzycy z przewlekle wysokimi poziomami cukru we krwi – te jeszcze można cofnąć. Widziałem ludzi z wielkim bólem stóp, zwiastującym odwracanie się powikłań. U osób z drętwienie stóp remisja powikłań jest bardzo powszechna. A więc pewne komplikacje, zazwyczaj te neurologiczne, można odwrócić.

Niektóre powikłania się nie cofają. Na przykład mam wydrążone stopy. Jest to deformacja stóp, tak jak z palcami młotkowatymi lub tak zwaną „stopą szponiastą”, jest to powszechne powikłanie w przypadku cukrzycy. Ludzie pytali mnie: „czy jest jakieś ćwiczenie, które możesz zrobić, aby to odwrócić?” Cóż, z powodu braku unerwienia motorycznego w tych palcach, nie można ich wyprostować, więc nie mogą wykonać żadnego ćwiczenia, aby wyprostować te zdeformowane palce. Dotyczy to również kształtu całej stopy. Przodostopie obraca się w stosunku do tylnej części stopy, wyraźne wystają kości śródstopia, co prowadzi do zbytniego nacisku w niektórych miejscach powodując powstawanie modzeli. Zabiegi podologiczne piłowania modzeli powodują niejednokrotnie infekcje, a w konsekwencji amputacje. Mam łagodniejszą niż wielu moich pacjentów postać wydrążonych stóp,ale to nie zmienia faktu, że tego powikłania nie da się cofnąć. Mam lekkie palce młoteczkowate i mam odstępy między kośćmi śródstopia na czubku stopy, ponieważ mięśnie w tamtych miejscach są zwiotczałe.

Czy w ostatnim czasie poprawił się odsetek powikłań cukrzycy u osób z cukrzycą typu 1? Czy technologia pomogła ludziom uniknąć komplikacji?

Wątpię. Nie wydaje mi się. Ostatnio w literaturze fachowej mówi się, że liczba amputacji nieco spadła, ale znowóż nie tak dawko pisano, że ​​się zwiększyła. Jeśli chodzi o informacje o innych komplikacjach, nie wiem. Podejrzewam, że odkąd wymyśliłem i rozpropagowałem samokontrolę poziomu cukru we krwi i metodę wielokrotnych wstrzyknięć bolus/baza, zakres poziomu cukru we krwi u cukrzyków jest węższy niż kiedyś. Ludzie mogą skorygować poziom cukru we krwi z powiedzmy 400 mg/ dL do 200 mg/dL. W dawnych czasach, kiedy po raz pierwszy zacząłem mierzyć poziom cukru we krwi, w typowy dzień mój poziom cukru we krwi rósł z 40 mg/dl do 600 mg/dl. W tamtych czasach niemożliwy był bezpośredni pomiar wysokiego poziomu cukru we krwi. Tak to wyglądało dla wszystkich, więc myślę, że od tego czasu nastąpiła poprawa.

Nawiasem mówiąc, jeśli chodzi o cukrzyków typu 1, widzimy kilka nowych rzeczy: otyłość lub nawet równoczesną cukrzycę typu 2 – spowodowane powszechnym przepisywaniem diet wysokowęglowodanowych i bardzo wysokich dawek insuliny. Jest to prawdopodobnie powszechne w USA i Australii. Nie jestem pewien, jak wygląda sytuacja w krajach europejskich, ale tutaj zamienia się małych cukrzyków typu 1 w grubasów, wywołując u nich dodatkowo cukrzycę typu 2.

Kolejną nowością jest to, że przeprowadzono wiele badań mózgów dorastających dzieci chorych na cukrzycę i u wszystkich badanych dzieci z podwyższonym poziomem cukru we krwi rozwój mózgu jest znacznie upośledzony – zarówno funkcje poznawcze, jak i inne funkcje ulegają upośledzeniu. U dorosłych dochodzi dodatkowo do upośledzenia pamięci krótkotrwałej, a nawet upośledzenia funkcji motorycznych z powodu uszkodzenia mózgu przewlekłą hiperglikemią.

cdn.