VI. Mity i kłamstwa

Zalecenia żywieniowe dla cukrzyków cz1

Skąd się wzięła “zbilansowana dieta” i zalecenia żywienowe PTD (niemal weganizm dla cukrzyków)?

Jednym z najsilniejszych odlamow protestantyzmu w Ameryce jest kosciol adwentystow dnia siodmego wspolzalozony przez ich proroka Ellen G. White. Podczas jednej z ponad 2000 proroczych wizji, jakich White doswiadczyla w czasie swojego zycia, doznala olsnienia, ktore stalo sie podstawa do proklamacji reformy zdrowia wsrod wspolwyznawcow. Kierujac sie swoja wlasna interpretacja pisma swietego stworzyla doktryne oparta o zywienie sie pokarmem (jak) z rajskiego ogrodu – owocami, orzechami, warzywami i nasionami. Byla to modyfikacja pogladow Sylvestra Graham’a, kaznodziei prezbiterianskiego, ktory glosil, iz odpowiednie wyzywienie (czytaj: zaprzestanie konsumpcji miesa i produktow odzwierzecych=weganizm) strzeze przed rozpusta, pijanstwem i obzarstwem. White, powolujac sie na biblie glosila, ze jedzenie pokarmu z rajskiego ogrodu (co nazwalibysmy dzis wegetarianska dieta), ustrzeze dorastajacych chlopcow przed m.in. masturbacja, ktora jak rozglaszala w swoich ksiazkach, artykulach i kazaniach prowadzi do bolow glowy, utraty wzroku, pamieci i sil witalnych, a z czasem szalenstwa.

Swoja misje prowadzila glownie przez wyzej wspomniane ksiazki, artykuly, broszury i kazania, ktorych skladaniem i drukowaniem zajmowal sie od dwunatego roku zycia jej bardzo zdolny uczen – John Harvey Kellogg. Mlody Kellogg bedac przez cztery lata zecerem i drukarzem u adwentystow nasiaknal ich przekonaniami i wierzeniami, czym przekonal ich do siebie do tego stopnia, ze Ellen wyslala w wieku lat 16 do koledzu. W wieku lat 24 ukonczyl medycyne i zostal superintendetem zalozonego przez adwentystow osrodka zdrowia. W 1877 przemianowal osrodek zdrowia na Battle Creek Sanitarium i w ciagu nastepnych 31 lat doprowadzil do rozbudowy i rozkitu tej placowki – z 20 pacjentow na samym poczatku dzialalnosci do ponad 1200 pacjentow u kresu jego zycia. Dzis kosciol adwentystow posiada 171 szpitali/sanatoriow z ok 17 milionami pacjentow.

W kazdym razie, nie zgadniecie, czym sie Dr Kellogg zajmowal w swoim sanatorium – eksperymentowal na ludziach, podajac im do jedzenia pozywienie, ktore razem ze swoim bratem udoskonalali w sanotoryjnej kuchni. To wlasnie tam powstaly: platki sniadaniowe, granola, maslo orzechowe, kotlety orzechowe, kawa zbozowa, maczka sojowa, mleko sojowe, czy ser sojowy. A wszystko to w trosce o pacjentow, wierzac w doktryne, ze jedzenie z rajskiego ogrodu ustrzeze przed nieumiarkowaniem jedzeniu, piciu i seksie. No i jeszcze dlatego, ze wiekszosc osob ktore leczyli borykala sie z powazna niestrawonoscia i innymi schorzeniami “zoladkowo-jelitowymi”. Dr Kellogg wypiekajac swoje ciasto na platki sniadaniowe uzywal bardzo wysokiej temperatury pieczenia, czym doprowadzal do rozpadu skrobii na cukier prosty – dekstroze, ktora , jak wiedzial jest latwo przyswajalna dla organizmu. Pierwowzory platkow byly bez jakiegokolwiek smaku – Keith Will Kellogg nazywal je “pasza dla konia” – jednak po komercjalizacji produktu zaczeto dodawac do nich cukier.

Ameryka poczatku dwudziestego wieku nie byla juz tym samym krajem, co w wieku poprzednim. Wysokie uprzemyslowienie sprawialo, ze ojcowie i matki zatrudnieni w fabrykach po 12 godzin nie mieli ochoty, zeby gotowac sniadania – steki, owsianki na mleku, resztki z dnia poprzedniego – to wszystko wymagalo czasu i wysilku w porownaniu z wsypaniem platkow do michy i zalaniem jej mlekiem.

Żona Dr John Harvey Kellogg’a – Ella Eaton Kellogg, zalozyla przy sanatorium szkole gospodarstwa domowego, gdzie uczyla swe adeptki podstaw dietetyki wg zalecen ww. sekty. W misji tej pomagala jej Dr Kate Lindsay – pionierka ruchu wegetarianskiego opartego na zasadach zywienia wg doktryny rajskiego ogrodu (wg widzen proroczki zalozycielki zboru adwentystow dnia siodmego – Ellen G White). Najbardziej znana adeptka i absolwentka Akademii Zywienia i Dietetyki przy sanatorium Battle Creek byla Lenna Frances Cooper. To wlasnie Lenna Frances Cooper ukula i rozpropagowala swoja ksiazka kucharska z 1917 roku powiedzenie: “sniadanie jest najwazniejszym posilkiem w ciagu dnia” i fraze “zbalansowana dieta”. Spod jej opieki wyszlo ponad 500 dietetykow uczacych sie w Akademii. Lenna Copper wspolzalozyla Amerykanskie Stowarzyszenie Diabetologiczne, byla jego wiceprezydentem oraz 14stym prezydentem w 1938 roku. Lena Cooper zostala pierwszym dietetykiem w amerykanskiej armii, sluzyla w amerykanskiej Naczelnej Radzie Lekarskiej i stworzyla departament dietetyki przy Narodowym Instytucie Zdrowia.

Innym bardzo waznym adwentysta byl Dr. Harry W Miller, ktory pracowal jako lekarz misjonarz w Chinach, wyslal swoim wspolwyznawcom nasiona soi celem przprowadzenia eksperymentow nad mozliwoscia skomercjalizowania i szerokiego zastosowania soi (w koncu skads ci wegetarianie musieli czerpac bialko). W 1922 Maddison Foods (producent zywnosci nalezacy do adwentystow) wyprodukowal pierwszy produkt sojowy – konserwe sojowa miesopodobna. W 1931 zaczeto produkowac mleko sojowe, tofu i make sojowa. Do adwentystow w 1938 dolaczyl U. D. Register, chemik spozywczy, ktory zostal zatrudniony w Maddison Foods. W 1969 roku U. D. Register przemawial na konferencji ds. zywienia w Bialym Domu gdzie rozwodzil sie nad zaletami wegetarianizmu. To samo w 1972 na walnym zgromadzeniu Amerykanskiego Stowarzyszenia Diabetologicznego (ADA).

W 1981 roku adwentystka Kathleen Zober zostala prezydentem rzeczonego stowarzyszenia i w ciagu pierwszego roku jej prezydentury ADA wydalo pod swoimi auspicjami pierwszy material o diecie wegetarianskiej. W 1988 roku wegetarianizm zostal publicznie poparty i zaakceptowany przez ADA.

Dziekan harwardu Frederick Stare (na boku zatrudniony w radzie nadzorczej zrzeszenia amerykanskich cukrowni pod nazwą Fundacji Badań nad Cukrem) byl promotorem pracy doktorskiej na temat (coz za koincydencja) pozytywnego wplywu wegetarianizmu na ludzkie zdrowie – Dr Mervyn’a Hardinge’a – innego ewangelisty adwentystow dnia siodmego. Hardinge byl przez 11 lat dziekanem uniwersytetu Loma Linda gdzie uczyl i ewaneglizowal sluchaczy. Fred Stare wraz z Markiem Hegstedem, kolegą-profesorem z uczelni, w zamian za “dotacje”: indywidulana $48000 oraz rownowartosc dzisiejszych 2 milionów dolarów dla uczelni od przemyslu cukrowego dyskredytowali w czasopismach naukowych kazda wzmianke i artykul naukowy , ktory kierowal uwage na negatywny wplyw cukru i przetworzonych weglowodanow na zdrowie ludzkie.

To Hegsted byl w 1977 roku odpowiedzialny za sporzadzenie na polecenie senackiej komisji McGoverna “Celow Zywieniowych dla USA”. Komisja skladala sie z… prawnikow i dziennikarzy, ktorzy nie mieli bladego pojecia o naukowym aspekcie problemu, dlatego zlecono jednemu z dziennikarzy opisujacych prace komisji, Nick’owi Motternowi, by przeprowadzil dochodzenie w sprawie zywnosci wywolujacej choroby zagrazajace zyciu i przedlozyl raport ww. komisji. Mottern sam nie mial pojecia o przedmiocie , z ktorego mial zdac raport, wiec praktycznie w calosci zawierzyl Mark’owi Hegsted’owi – profesorowi Harvardu, ktory popieral nieprawdziwą hipoteze Ancel’a Keys’a o szkodliwosci kwasów tłuszczowych w diecie, ponieważ obaj sie bardzo dobrze znali. Tym samym Mottern zarekomendowal to, co rekomendowalo Amerykańskie Stowarzyszenie Kardiologiczne (dotowane przez przemysł spożywczy producentów wysokoprzetworzonych produktów wysokowęglowodanowych) – zwiekszenie spozycia weglowodanow do 60 procent i zmiejszenie tluszczy do 30 procent, w tym nasyconych do maksymalnie 10 procent w diecie. To Mottern wprowadzil pojecie “cukry zlozone” do jezyka potocznego.

Tak oto powstał oficjalny dokument rzadowy rekomendujacy wytyczne zywieniowe dla Amerykanow, a tym samym calego swiata, opierajac diete na spozywaniu wiekszej ilosci owocow, zboz i warzyw jako efektywnego sposobu zapobiegania cukrzycy, zawalom serca i innym chronicznym dolegliwosciom.

Te zalecenia po dzień dzisiejszy powiela każde stowarzyszenie diabetologiczne na świecie, choć wszystkie rzetelnie wykonane badania naukowe wskazują na dramatyczne efekty takiej diety, zarówno wśród zdrowych jak i cukrzyków.